به یاد خسرو شکیبایی

بسته ام

کمر احساس را

به 

بمب سکوت

.

.

این.

 نه انتظار است؛

نه اعتراض!

یک حمله ی انتحاری ست.

 یادت بخیر خسرو  که  میگفتی:

گاهی سکوت می کنی چون اینقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی

گاهی سکوت میکنی چون واقعا حرفی برای گفتن نداری

سکوت گاهی یک اعتراضه و گاهی هم انتظار.

اما  خسرو سکوت من 

انتحار است

انتحار.

روحت شاد

N.harandi.s